Tajwan
Słowo “formosa” w portugalskim znaszy “piękny”.
W XVI wieku portugalscy podróżnicy, zachwyceni urokiem Tajwanu nazwali go “piękną wyspą”. Nazwy tej używali także Duńczycy podczas okupacji Tajwanu.
Znaczenie “herbata wysokogórska” odnosi się do każdego typu herbaty rosnącej w rejonach górskich wyższych niż 1000m nad poziomem morza.
Pomimo tego, że najwyższej jakości herbata wysokogórska jest hodowana przez najlepiej wyszkolonych plantatorów, to największy wpływ na jakość herbaty ma specyficzny klimat, warunki pogodowe oraz położenie geograficzne.
Położony na Zwrotniku Raka Tajwan charakteryzuje się klimatem śródtropikalnym z wyjątkiem jego południowej części, gdzie dominuje klimat tropikalny. Geograficzne położenie wyspy na mapie świata, klimat morski (wyspa), wysokość i związane z nią: wysoka wilgotność, częste mgły, odpowiednie nasłonecznienie, duże wahania temperatur w ciągu doby - wszystko to korzystnie wpływa na prawidłowy rozwój krzaków herbacianych.
Na Tajwanie wysokie góry (ponad 1000m n.p.m.) stanowią około 31% powierzchni całej wyspy, natomiast pagórki i tarasy (od 100 do 1000 m n.p.m) to kolejne 38%.
Najbardziej geograficznie wydzieloną cechą Tajwanu jest 270-kilometrowy pas gór, który zawiera ponad 200 szczytów mających ponad 3000m wysokości. Na 3952 metrze, znajduje się góra Jade, która jest najwyższym szczytem w Azji Wschodniej. Ponadto tajwańskie góry i pagórki są często pokryte przez mgłę, a wilgoć i zimno są najważniejszymi czynnikami wzrostu najwyższej jakości herbaty wysokogórskiej.
Nie ma innego miejsca na świecie z tak korzystnymi warunkami dla wzrostu herbaty.
Dlatego też Tajwan rzeczywiście jest wyjątkową wyspą. Oprócz geograficznych i klimatycznych zalet, tajwańscy plantatorzy opanowali najbardziej zaawansowane umiejętności plantacji co pozwala na produkcję najbardziej wykwintnych herbat.
Obecnie ta niewielka wyspa cieszy się tym samym uznaniem w świecie herbaty, jakim Burgundia czy Toskania w świecie win. Najlepsze rodzaje chińskiej herbaty produkowane są na Tajwanie pod ogólną nazwą herbaty wysokogórskiej.
Są one uprawiane i przygotowane z wielkim uczuciem a plantatorzy traktują swoją pracę jak sztukę.
Warto wspomnieć, że Tajwańczycy zużywają do 80% całej herbaty, którą wyprodukują.
Do tej pory tajwańska herbata wysokich gór nie była uznawana za ważny temat turystyki na Tajwanie, stąd wniosek, że uznanie dla herbaty jest głęboko zakorzenione w lokalnej kulturze, co przypomina nam miłośników wina w Europie Południowej.
Rozwój i kultura herbaty
Tajwan – Raj herbaty
Chiny i Indie to dwa kraje, z których pochodzi herbata (Chiny - zielona herbata, Indie - czarna). Tradycja uprawy i picia herbaty jest głęboko zakorzeniona w ich kulturze a początki herbat uprawianych na Tajwanie sięgają ponad 200 lat wstecz.
Prowincja Fujian z Chin była głównym źródłem, z którego pochodzą tajwańskie herbaty. Ponadto, oprócz herbaty, cała kultura jej picia również pochodzi z Chin. Mimo to, Tajwan w znacznym stopniu pomaga zwiększyć jej popularność na całym świecie.
W ciągu ostatnich 200 lat, Tajwan bardzo przyczynił się do rozwoju zielonej herbaty ze względu na środowisko geograficzne i klimat. Obecnie na całym Tajwanie istnieje ponad 8000 dostawców liści herbacianych a według statystyk z 1999 roku, jej plantacje zajmują ponad 20.000ha powierzchni Tajwanu. Rolnicy za pomocą zaawansowanych technik są w stanie stworzyć wiele różnych smaków, zachowując jednocześcnie wysoką jakość produktu.
W międzyczasie niektóre odkrycia dowiodły korzyści zdrowotne herbaty wysokogórskiej, takie jak obniżenie ryzyka niektórych nowotworów i chorób serca, jak również utrata masy ciała i ochronę przed chorobą Alzheimera.
Jednym ze sposobów pomiaru siły przeciwutleniaczy jest Oxygen Radical Absorbance Capacity w skrócie ORAC. Wartość ORAC jest miarą zdolności produktu do podporządkowania wolnych rodników, które uszkadzają komórki. Herbata ma bardzo wysoką wartość ORAC, podobnie jak jagody i ponad dwa razy większy niż granaty.
Oprócz korzyści dla zdrowia, picie herbaty stało się formą stylu życia i kultury, w której wiele osób mogłoby powiedzieć, że czują się nieswojo, nie pijąc herbaty przez jeden dzień, ze względu na brak energii i wigoru. Dlatego też Tajwan uważany jest za głęboko powiązany z herbatą, gdyż jest ona uprawiana w wielu regionach i sprzedawana niemal na każdym rogu ulicy. Dziś herbata jest najbardziej tradycyjnym i popularnym napojem na Tajwanie.
Oprócz kultury, herbata jest również częścią tkanki społecznej. "Przyjdź napić się herbaty" jest częstym zwrotem w standardzie zapraszania gości, a serwowanie herbaty jest sposobem witania gości lub klientów.
Rodzaje herbaty oferowane przez sklepy są tak zróżnicowane, jak czekoladki w amerykańskich supermarketach. Jednak znalezienie naprawdę wysokiej jakości produktu i uczenie się sztuki herbaty od mistrzów wymaga wysiłku. Dla Tajwańczyków jest to z pewnością znacznie więcej niż tylko napój - to kultura, zanurzona w stylu życia, ale równocześnie odgrywa również ogromną rolę społeczną. Z pewnością każdy znajdzie swoje ulubione typy i mieszanki górskiej herbaty.
Dzisiaj tajwańska herbata stała się sławna dzięki pełnemu i bogatemu smakowi i z powodzeniem sprzedawana jest na cały świat. Tajwańska herbata jest eksportowana już od 1869 roku, a ilość wysyłanego produktu w zeszłym roku osiągnęła 2375 ton, z czego jedna trzecia sprzedana była do Chin.
Herbata wysokogórska została uznana i jest kochana przez międzynarodowych miłośników herbaty. Tajwańska pół fermentowana Herbata Oolong została uznana za najlepszą wysokogatunkową herbate.
Świat wysokogórskiej herbaty
Pojecie herbaty wysokogórskiej w rzeczywistosci odnosi sie do herbaty uprawianej w tak zwanych strefach herbaty alpejskiej, które znajduja sie na Tajwanie na wysokosci powyzej 1000 m n.p.m.
Od samego początku, zbiory i uprawa większości herbat wysokogórskich ma miejsce na dwóch znanych górach na Tajwanie: San Lin i Ali Shan. Duża wysokość zapewnia najlepsze warunki środowiskowe dla uprawy tej herbaty, np. ekspozycja na promienie słoneczne oraz światło księżyca, wysoka wilgotność, opady atmosferyczne oraz zachodzące, liczne zmiany klimatyczne w ciągu dnia. Największą różnicą pomiędzy herbatą wysokogórską a herbatą uprawianą w niższych partiach gór jest zawartość składników odpowiedzialnych za gorzki i ostry smak. W przypadku herbaty wysokogórskiej zawartość tych składników jest znacznie mniejsza. W dodatku, liście herbaty są grubsze i delikatniejsze. Dzięki temu herbata ma bardziej intensywny kolor oraz jest łagodniejsza w smaku. Ponadto, wierzy się ,że takie warunki środowiskowe zapewniają herbacie pozytywną energię, która wpływa na aromat i smak, tym samym czyniąc smak unikatowym i godnym zapamiętania.
Zazwyczaj, zbiory herbaty odbywają się dwa razy do roku. Pierwsze zbiory występują wiosną, następnie jesienią lub zimą, kiedy krzew herbaciany wypuszcza nowe pąki. Łodygi najlepszej jakości (najczęściej z dwoma liśćmi) są starannie, ręcznie selekcjonowane przez wykwalifikowanych zbieraczy herbaty, następnie ręcznie zebrana herbata jest poddana procesowi, który obejmuje takie procedury jak: miażdżenie, zwijanie, fermentację oraz suszenie. Wszystkie procedury są wykonywane bardzo starannie, zgodnie z narzuconymi warunkami, tak aby tylko najlepsze liście znalazły się w wysoko jakościowym produkcie.
